شاگردی از استادش پرسید : " عشق چیست؟ "

استاد در جواب گفت:"به گندم زار برو و پر خوشه ترین شاخه را بیاور. اما

در هنگام عبور از گندم زار، به یاد داشته باش که نمی توانی به عقب

برگردی تا خوشه ای بچینی!"

شاگرد به گندم زار رفت و پس از مدتی طولانی برگشت. استاد پرسید:

"چه آوردی؟"

و شاگرد با حسرت جواب داد: "هیچ! هر چه جلو میرفتم، خوشه های پر

پشت تر میدیدم و به امید پیدا کردن پرپشت ترین، تا انتهای گندم زار

رفتم ." استاد گفت: "عشق یعنی همین!"

شاگرد پرسید: "پس ازدواج چیست؟"

استاد به سخن آمد که : " به جنگل برو و بلند ترین درخت را بیاور. اما به یاد داشته باش که باز هم نمی توانی به عقب برگردی!"

شاگرد رفت و پس از مدت کوتاهی با درختی برگشت. استاد پرسید که شاگرد را چه شد. و او در جواب گفت: " به جنگل رفتم و اولین درخت بلندی  را که دیدم انتخاب کردم

ترسیدم که اگر جلو بروم باز هم دست خالی برگردم. استاد باز گفت: "ازدواج هم یعنی همین".

دو دوست با پای پیاده از جاده ای در بیابان عبور می کردند. بین راه سر موضوعی اختلاف پبدا کردند و به مشاجره پرداختند.

یکی از آنها از سر خشم، بر چهره دیگری سیلی زد . دوستی که سیلی خورده بود سخت آزرده شد ولی بودن آنکه چیزی بگوید، روی شنهای بیابان نوشت:

امروز بهترین دوست من ، بر چهره ام سیلی زد.

آن دو کنار یکدیگر به راه خود ادامه دادند تا به یک آبادی رسیدند. تصمیم گرفتند قدری آنجا بمانند و کنار رودخانه استراحت کنند. ناگهان شخصی که سیلی خورده بود، لغزید و در رود افتاد. نزدیک بود غرق شود که دوستش به کمکش شتافت و او را نجات داد. بعد از آنکه از غرق شدن نجات یافت، بر روی صخره ای سنگی این جمله را حک کرد:

امروز بهترین دوستم، مرا نجات داد.

دوستش با تعجب از او پرسید: بعد از آنکه من با سیلی تو را آزردم، تو آن جمله را روی شنهای صحرا نوشتی ولی حالا این جمله را روی صخره حک می کنی؟

دیگری لبخند زد و گفت:

وقتی کسی ما را آزار می دهد، باید روی شنهای صحرا بنویسیم تا بادهای بخشش،  آن را پاک کنند ولی وقتی کسی محبتی در حق ما می کند باید آن را روی سنگ حک کنیم تا هیچ بادی نتواند آن را از یادها ببرد.  

این را به همه بگویید:

می دانید که روز 14 فوریه یا 26 بهمن روز ولنتاین یا روز عشاق است.

بد نیست این مطلب جالب را بدانید که:

در ایران باستان، شاید حدود ده قرن پیش از میلاد مسیح روزی به نام «روز عشق» داشته ایم.

این روز در تقویم فعلی ایران ، مصادف با 29بهمن است و آن را «سپندارمذگان» یا «اسپندارمذگان» می نامیدند.

دلیل روز عشق در ایران باستان آن بوده که ایرانیان برای هر روز سال نامی را انتخاب کرده بودند و 29 بهمن نیز روز عشاق بوده است. در آن زنان به مردان هدیه می دادند و مردان، علاوه بر هدیه، زنان را بر تخت قدرت خانه می نشاندند.