شتاب مكن كه ابر بر خانه ات ببارد و عشق در تكه اي نان گم شود هرگز نتوان آدمي را به خانه آورد آدمي در سقوط كلمات سقوط مي كند و هنگام كه از زمين برخيزد كلمات نارس را به عابران تعارف مي كند آدمي را توانايي عشق نيست در عشق مي شكند و مي ميرد
( احمدرضا احمدي)
